Το τριπλό σημείο

(εδώ)

Σαν έβγαινε από την πόρτα του σπιτιού του ο Μήτσος ο κουκουές μεταμορφώνονταν σε Μίστερ Τζέκιλ. Ξεχνούσε αυτά τα θεωρητικά που διάβαζε τα άνυδρα βράδια της κομματικής περισυλλογής. Παραμέριζε τις σονσόν πολιτικάντικες φιοριτούρες και έμπαινε κατευθείαν στο ψητό.

Ο Μήτσος ο κουκουές δεν ήταν ρεβιζιονιστής. Απλά ήταν χωριατόπαιδο που η εξυπνάδα του και η διορατικότητα του γέρου του τον οδήγησαν σε σπουδές. Άφησε λοιπόν ο Μήτσος το τρακτέρ και κατέβηκε στην πόλη να «παρακολουθήσει». Ο Μήτσος, όπως και κάθε συνεπής κουκουές, ούτως ή άλλως την παρακολούθηση την είχε μες στο αίμα του. Είτε παρακολουθούσε ο ίδιος την επικαιρότητα για να έχει να αγορεύει στη λέσχη, είτε πίστευε ότι τον παρακολουθεί το παρακράτος της επάρατης δεξιάς για να καταστείλει κάθε του επαναστατική κίνηση. Κι ας είχαν περάσει χρόνια που δεν γνώριζε η δεξιά τι ποιούσε η αριστερά μιας και είχαν καταρρεύσει τα πάντα μέσα σε πρωτοφανή κουρνιαχτό, αναδίδοντας μπόχα από σάπια φύκια έρημης παραλίας.

Ο Μητσάρας δεν τα τρωγε αυτά τα νεωτεριστικά. Ήταν σίγουρος ότι θα ρθει ο καιρός που θα γίνει το μεγάλο μπαμ. Και θα πήγαινε ο καθείς όπου του έπρεπε. Ο ίδιος θα ήταν εξ ευωνύμων διότι εκεί γούσταρε.

Η Κλαίρη από την άλλη ήταν μεσήλικη. Παντρεμένη που είχε σχέση κρυφά με τον ασφαλιστή της τον Παναγιώτη. Ντύνονταν «γαμήστε με» και έψαχνε «αγαπήστε με». Ο Παναγιώτης φόραγε κάπου κάπου τα κουστούμια υπηρεσίας, αλλά συνήθως ήταν με τα μπλουτζίν. Γυμνάζονταν σε μόνιμη βάση και ανέδιδε μια μυρωδιά γυμνασμένης ορμόνης, πεπαλαιωμένης σε δρύινο βαρέλι. Και μια κρυμμένη τζούρα κανέλας. Γενικά την Κλαίρη την είχε ξεμπουμπουνίσει να της φύγουν οι κάπνες, και την είχε κάνει σαν εκπαιδευμένο σκυλάκι. Τον μύριζε από μακριά.

Ο Παναγιώτης δημιουργούσε μια ζώνη τεστοστερόνης γύρω του. Κάτι σαν μαγνητικό πεδίο που μπορεί να μην το βλεπες, αλλά αν ήσουν γυναίκα το ένιωθες γιατί είχε σίγουρα τρεις διαστάσεις συν μια ακόμα μεταφυσική διάσταση. Όταν γεννήθηκε ο Παναγιώτης, ήταν τέτοια η θέση των πλανητών που ήταν πια ολοφάνερο ότι θα εξελίσσονταν σε μήλον της Έριδος. Ο ίδιος είχε συμβουλευτεί τηλεοπτικούς αστρολόγους και του είχανε πει ότι τόσο η συναστρία του, όσο και ο ωροσκόπος του κατεδείκνυαν εμφανώς ότι ταίριαζε με γυναίκες με μεγάλα βυζιά. Η Κλαίρη ήταν κλασικό δείγμα (και δείγμα δωρεάν) του είδους αυτού.

Όταν ο Μήτσος ο κουκουές τη συνάντησε τυχαία σε καφετέρια, αυτή περίμενε κάποια φίλη της που τελικά την έστησε και δεν φάνηκε. Αυτός κοίταγε εκείνη την ώρα τα πολιτικά στην εφημερίδα του, αλλά του είχε κάνει εντύπωση η Κλαίρη που καθόταν δυο τραπέζια πιο πέρα και έμοιαζε ολόκληρη μια ερωτογενής ζώνη. Έχεις φανταστεί ποτέ τον εαυτό σου να κάθεται στη θέση του οδηγού σε φόρμουλα ένα; Ξέρεις ότι αυτούς δεν τους λένε οδηγούς F1, αλλά πιλότους. Έτσι ήταν και με την Κλαίρη. Άμα μπεις μέσα της θα πρέπει μετά να την οδηγήσεις. Αλλά ήταν τέτοια τα ρεπρίζ της, τόσες οι επιταχύνσεις της που θα σου μαζεύονταν οι ρυτίδες στην πλάτη ενώ στο πρόσωπο θα ήσουν το τέλειο μπότοξ.

Ο Μήτσος είχε αυτήν την αδικαιολόγητη αισιοδοξία που έχουν οι κουκουέδες. Νομίζουν ότι αν η πλατφόρμα των προτάσεών τους είναι καλή, ότι οι ίδιοι γίνονται αποδεκτοί και ζεν πρεμιέδες του κόμματος. Αυτό μπορεί να πιάνει με τις συντρόφισσες, αλλά όταν βρεθείς στον πλανήτη μιας καφετέριας τα πράγματα εκεί έχουν άλλη βαρύτητα. Αυτά τα περισπούδαστα λογύδρια και η απαγγελία αριστερών τσιτάτων για την προσέγγιση του Προυντόν με τον Μάρξ και τη συνάντησή τους σε ένα εννοιολογικό  πλαίσιο χαλαρού αναρχικού κολεκτιβισμού ήταν εντυπωσιακά πια μόνο σε MILFs τοπικών οργανώσεων και εκεί ακριβώς έκανε γκελ ο Μητσάρας, χωρίς να μπορεί να διευρύνει το τάργκετ γκρούπ του.

Την είδε λοιπόν την Κλαίρη και πιάσανε την κουβέντα. Η Κλαίρη δεν ήταν καμιά που θα φοβόταν την επικοινωνία. Το πουκάμισό του είχε νόστιμο χρώμα, το παντελόνι του ήταν κάπως παλιομοδίτικο αλλά υποφερτό και η ίδια ήθελε να δει αν έχει πέραση σε μικρότερες ηλικίες. Κι ας φαίνονταν ο Μήτσος διαβασμένος που όμως στο κρεβάτι αυτή θα τον έστελνε αδιάβαστο. Διότι όσα αυτός έβλεπε στα τσοντοσάιτ στο ίντερνετ, αυτή ήδη τα είχε κάνει εν ζωή, εν τιμή και τιμή της και καμάρι της. Τουλάχιστον αυτά που γίνονταν με δυο ανθρώπους.

Και εδώ ακριβώς έγκειται το κρίσιμο σημείο στην υπόθεση. Το τριπλό σημείο όχι του νερού, αλλά του σπέρματος. Όπου όλοι θέλουν όλους, αλλά όχι «ακριβώς όπως είναι».

Η ιστορία τελειώνει με τον γάμο του Παναγιώτη, τη σύλληψη του Μήτσου για τον ξυλοδαρμό της Κλαίρης, και την Κλαίρη να φοράει παρεό σε μια ερημική παραλία περιμένοντας να χτυπήσει το βουβό κινητό της και λύνοντας σκανδιναβικά σταυρόλεξα.

(δεν συνεχίζεται...)